با شوق زيارت تو راهي شده ام

در حوض عطوفت تو ماهي شده ام

ناواردم اما روي اين گنبد زرد

شادم كه منم كفتر چاهي شده ام

با شوق زيارت شما آمده ام

دنبال كمي لطف و عطا آمده ام

سوگند به تك تك كبوترهايت

با آرزوي كرب و بلا آمده ام

چشم تو مرا روز ازل عاشق كرد

بر نوكري خانه ي تو لايق كرد

ديدم كه كسي كنج حرم با گريه

آنقدر " رضا " گفت كه آخر دق كرد

مهر همه را غير تو از دل كندم

آهوي تو ام كه بسته ي در بندم

رد مي شوم از شلوغي و مي آيم

بر پنجره ات دخيل دل مي بندم

ما عاشقت از روز الستيم رضا

همسايه ي مشهد تو هستيم رضا

تا اينكه برات كربلا را بدهي

بر پنجره ات دخيل بستيم رضا

شاعر: محمد حسن بيات لو